नशीबात माझ्या तुझे कोप आहे
असे कोणते भोगतो पाप आहे.
तुही आठवांना दुरी लोटलेले
तरी आसवांचा मला ताप आहे.
कशी गुंतली आज गाण्यात माझ्या
तुझे नाव हे, एक आलाप आहे.
जरी रात्र ही काढली जागता मी
जगी चांद्ण्याच्या कुठे झोप आहे.
तिमीरात होते जरी पाप देवा
इथे देवळात तुझा जाप आहे.
म्हणे आसवांच्या द-या दाटलेल्या
अश्रू मोजणारे कुठे माप आहे.
सुधीर ....
मनापासुन ...... मनापर्यंत ......
किना-या वाचून ह्या जगल्या नाही
कधीही लाटा कुठे निजल्या नाही.
सरी डोळयातून ओघळल्या तुझ्या
सखे माझ्या पापण्या भिजल्या नाही.
तुही त्या चंद्रावरी जिव साडंला
तिथे लाखो चांदण्या विझल्या नाही.
फ़ुलाच्या कानात आठवणी सा-या
तुझ्यासाठी पाकळ्या कुजल्या नाही.
सदा शब्दांचा श्रुगांर तुझ्यासाठी
( तरी माझ्या गझला सजल्या नाही.)
अगंणी ह्या पेरला निवडूंग हा
बिया कूपंणातही रुजल्या नाही.
सुधीर .......
कोणास कधी कळतात वाटा
वेड्या कोठून कश्या वळतात वाटा।
एकाकी आयुष्य ठेवुन आठवांना
सोडूनी हात कधी पळतात वाटा।
पाहीले मी , सरणावर स्वंप्न होते
जाळूनी स्वंप्न अश्या जळतात वाटा।
पाहूनी त्या वळणावर आसवांना,
काळोखाआड कधी गळतात वाटा।
कोणी बोले दुनिया तर गोल आहे
फ़ीरूनी गोल कुठे मिळतात वाटा?
तीही सोडून मला वळनात गेली
तीच्या वाचून मला छळतात वाटा।
हो येथेच सुरवात , इथेच अंत
(कीती प्रवास असे गिळतात वाटा।)
सुधीर ......
मनापासुन ......... मनापर्यंत ........
आयूश्य धुडांळत झरला शून्य होता
एका ह्र्दयावर हरला शून्य होता।
तोडून बधं मिठितुन तीच्या सूटावे
तीने मुठित जणु धरला शून्य होता।
मैफ़ील सपंवुन उपडया पेल्यातून,
काळोख धुडांळत उरला शून्य होता।
जून्या जखमा तुटुन अश्या आल्यावर
पून्हां अश्रुनी जणु भरला शून्य होता।
पाहून अखेर जिवन त्या राखेपाशी
आता सरणावर सरला शून्य होता।
तेव्हां ति जरी विसरुन गेली शून्यास
तीच्या नयनात उतरला शून्य होता।
सुधीर ....
मनापासुन ...... मनापर्यंत ......
सागरी मीठीत हळुच शिरले किनारे
आसवे गाळून परत फ़िरले किनारे.
आयुष्यात एकरुप असुन सागराशी
दुष्ट लाटांनी हसत उधळले किनारे.
मीठ चोळूनी हळूच लहर फ़ीरली ती
शेवटी कीचांळत तडफ़डले किनारे.
वादळाच्या मीठित जणु उरलाच वारा
सागरा घेऊन कुशित निजले किनारे.
साउलीसाठी जिव गुदमरला उन्हांत
संपण्याआधीच जिव हरले किनारे.
आज येऊदे प्रलय अचल मी उरेन
ठोकुन छाती मग गडगडले कीनारे.
पापण्यांती घेउन जखम जगी जगलो
निवडूंगा पाहुन कुजबुजले किनारे.
सुधीर ...........
मनापासुन ............ मनापर्यंत ............
वृत्त - इंद्रवजा गण - त त ज ग ग
****************************
आत्ताच डोळ्यात गळून गेली
जी आठवांना विसरून गेली.
होते अश्रू नीकट काळजाच्या
डोळ्यात सारे भिजवून गेली.
मी जागुन आयुष्य काढलेले
ही रात्र झोपेत गिळून गेली.
होतो मि तीथेच समोर तीच्या
ती मान मागे वळवून गेली.
हा दोष मी आज कुणास द्यावा
दोषी मला ती ठरवून गेली.
शब्दास आता रडु आवरेना
काव्यास माझ्या रडवून गेली.
झालो मि आता निवडूंग वेडा
तीही गुलाबात दगूंन गेली.
सुधीर ...
मनापासुन ........ मनापर्यंत ............
वृत्त - इंद्रवजा गण - त त ज ग ग
****************************
आयुष्य होते उरलो नभात
सा-याच राती सरलो नभात.
तो मीच तारा नभि तूटलेला
तूझ्याच साठी तुटलो नभात.
तो चंद्र तुला फ़सवून गेला.
असाच मीही फ़सलो नभात.
हो आज तीही विसरून गेली
पाहून वाटा बसलो नभात.
ती एक आशा मज चादण्यांची
मी चादण्यांशी हरलो नभात.
दिला कधी ना नियतीस दोष
मी नीवडूंग जगलो नभात.
सुधीर ...........
मनापासुन ............ मनापर्यंत ............
वृत्त - उपेंद्रवज्रा , गण - ज त ज ग ग
***************************
निवांत माझ्या सरणात होतो
नितांत तीच्या स्मरणात होतो.
भवीष्य माझे भरडून गेले
मि नीयतीच्या दळणात होतो.
उधाण लाटा उधळून गेल्या
मि वादळाच्या वळणात होतो.
उशीर झाला कळण्यास तीला
कळाल तेव्हां मसणात होतो.
भरून गेल्या जखमा कधीच्या
उरून मी फ़क्त वणात होतो.
फ़िरून वाटा ह्र्दयात वेडया
अखेर तीच्या चरणात होतो.
सुधीर ....
मनापासुन ............ मनापर्यंत ............
तीलाच द्याव मन हेच विचार होते
तीच्या निशब्द ह्र्दयात नकार होते.
ती दोष देउन जरी नियतीस गेली
माझे तिच्याहुन नशीब सुमार होते.
कर्जात बूडुन पुर्ण जगलो असाच
आयुष्य जणु नुसतेच उधार होते.
तीला अर्थ समझला हसण्याचा जेव्हां
आले गळुन नयनात तुषार होते.
अश्या अनेक ह्रदयात निवास तीचा
माझेच ते ह्र्दय जणू चुकार होते.
काळोख तो सहज नशेत तोल गेला
झाली सकाळ तर तेच गटार होते.
आता कुठे लपवु ओघळत्या अश्रुंना
माझे अश्रुच गळण्यात हुशार होते.
सुधीर ...........
मनापासुन ............ मनापर्यंत ............
होउन गारवा आयुष्यात ती आली
घेउन सुखांची बरसात ती आली
मी तर पाकळ्यांची आस केली
बनुन सडा पारीजात ती आली
रस्ता चालत होतो काट्यांचा जेव्हां
सोडून तीची पाउलवाट ती आली
बुडता बुडता किनारा गवसला मला
होऊन माझा आधार लाट आली
आसवात होतो कधी मी चिबं भिजलेला
घेऊन मग मेघातुन बरसात ती आली
आजवर या कुट्ट काळोखात जगलो
होउन प्रकाश घरी साजंवात ती आली
आसवात कधी आभाळ पाहील नाही
उधळून चादंण्यात चादंरात ती आली
कोण म्हणे मी भगांर भगांरात जगलो
रगंवुन रांगोळी माझ्या दारात ती आली
हा एक निवडूंग वाळवटांत होता एकटा
होऊन हिरवळ या श्रावणात ती आली.
सुधीर ......
मनापासुन ...... मनापर्यंत ......
